Jest to specjalny, drobny papier pokryty materiałem, który zmienia kolor w wyniku działania ciepła.szczególnie w niedrogich lub lekkich urządzeniach, takich jak maszyny do dodawania, kasy rejestracyjne i terminale kart kredytowych.
Powierzchnia papieru jest pokryta mieszaniną twardego stanu barwnika i odpowiednią matrycą; na przykład mieszaniną barwnika fluorowego leuco.barwnik reaguje z kwasem, przemieszcza się w kolorową formę, a zmieniona forma jest następnie zachowana w stanie metastabilnym, gdy matryca z powrotem staje się stała wystarczająco szybko.Kwasem reaktywnym w papierze termicznym jest często bisfenol A (BPA).
Zazwyczaj powłoka staje się czarna po podgrzaniu, ale czasami stosuje się powłoki, które stają się niebieskie lub czerwone.
źródło, takie jak płomień, może zmienić kolor papieru, paznokieć szybko przesuwany przez papier często generuje wystarczającą ilość ciepła z tarcia do wytworzenia znaku.Wielobarwny papier termiczny po raz pierwszy został udostępniony w 1993 roku wraz z wprowadzeniem systemu Fuji Thermo-Autochrome (TA).[1] Po tym w 2007 roku Polaroid opracował system Zinka ("zero-tynku").[2] Obie te metody opierają się na wielowarstwowych powłokach z trzema oddzielnymi warstwami kolorystycznymi,z różnymi metodami stosowanymi do niezależnej aktywacji każdej warstwy.