Jest to specjalny papier drobny powleczony materiałem, który zmienia kolor w wyniku wystawienia na działanie ciepła.szczególnie w niedrogich lub lekkich urządzeniach, takich jak maszyny do dodawania, kasy rejestracyjne i terminale kart kredytowych.
Powierzchnia papieru jest pokryta mieszaniną twardego stanu barwnika i odpowiednią matrycą; na przykład mieszaniną barwnika fluorowego leuco.barwnik reaguje z kwasem, zmienia się do kolorystycznej formy, a zmieniona forma jest następnie zachowana w stanie metastabilnym, gdy matryca z powrotem staje się stała wystarczająco szybko.Kwasem reaktywnym w papierze termicznym jest często bisfenol A (BPA).
Zazwyczaj powłoka staje się czarna po podgrzaniu, ale czasami stosuje się powłoki, które stają się niebieskie lub czerwone.
źródło, takie jak płomień, może zmienić kolor papieru, paznokieć szybko przesuwany po papierze często generuje wystarczającą ilość ciepła z tarcia do wytworzenia znaku.Wielobarwny papier termiczny po raz pierwszy pojawił się w 1993 r. wraz z wprowadzeniem systemu Fuji Thermo-Autochrome (TA)..[1] Po tym w 2007 roku Polaroid opracował system Zinka ("zero-tynku").[2] Obie te metody opierają się na wielowarstwowych powłokach z trzema oddzielnymi warstwami kolorystycznymi,z różnymi metodami stosowanymi do niezależnej aktywacji każdej warstwy.